در پس پرده علی بود تماشا می کرد

سیر در آب گل آدم و حوامی کرد

که دو تا قدرسا در بر یکتا می کرد

مشق آموختن حکمت اشیا می کرد

بحر کیفر بسقر منزل اعدا می کرد

چون به تمحید خدا درج دهن وا می کرد

هر کجا روی به بازوی توانا می کرد

تیره و تار به مثل شب یلدا می کرد

دشت را سر به سر از موج چو دریا می کرد

زرخش کسب ضیاء بیضه بیضا می کرد

وقف آسایششان رنج سر و پا می کرد

یک زمانی به صف کرببلا جا می کرد

شمر بی واهمه می آمد و ماوی می کرد

قطره آبی بلب تشنه تمنا می کرد

التماس شه دین دختر زهرا می کرد

زینب غمزده با گریه تماشا می کرد

روی از خیمه سراسیمه به صحرا می کرد

و آن دگر رو به حرم از پی یغما می کرد

کاش از دود دل فاطمه پروا می کرد

اندر آن روز که این مرثیه انشا می کرد