آسمان گفتا تقی از جور مامون بی پدر شد

عاقبت مامون پی اطفاء نور دادگر شد

از غم مظلومی سبط نبی خونین جگر شد

کی صبا گر در مدینه از خراسانت گذر شد

زودتر خود را رسان جانا که هنگام سفر شد

ای پسر خاک یتیمی از غم بابت بسر شد

خاصه چون من هر که تیر ظلم مامون را اسپر شد

وانچه با وی اندر آن صحرای پرخوف و خطر شد

زینب بی خانمان چون زین حکایت باخبر شد

ظلم بر فرزندان زهرا هر چه گویم بیشتر شد

(صامتا) ملک و ملک زین داستان زیر و زبر شد