چون وصی و جانشین احمد ختمی مآب

ساخت قلب ماسوی را در عزای خود کباب

ریخت خاک بی کسی بر فرق اهل روزگار

ام کلثوم ستمکش در فغان شد چون هزار

شد به جلباب کفن پنهان رخ زیبای او

شاه خیبر کن شد آخر در عماری جای او

چون به سوی طور سینا ساختند او راروان

شد سوار باوقاری آشکارا و عیان

ای بدن کاندر عماری همچو مهر منجلی است

واقف اسرار رمز هرخفی و هرجلی است

سبط اکبر مجتبی گفت ای سوار مه لقا

غیرخضر و جبرئیل اندر حصول مدعا

آن سوار نیک پی بگرفت از عارض نقاب

از فروغ نور وجه الله یعنی روی باب

پیکر تو کرده اندر تخته تابوت جا

در تبسم گشت و گفت آن معدن سر خدا

ای کمال لطف یزدان معنی کنز خفا

ماه افلاک فتوت قبله اهل وفا

ماند به بسر جسم مجروح حسینت بر زمین

اهلبیت و عترتت شد دستگیر مشرکین

ساخت ابن سعد بی دین خانه دین را خراب

بیکفن انداخت جسم شاهدین در آفتاب

یک حسینی از تو بر جا ماند اندر خافقین

زد سر مهر افسر این شاه بر نوک سنین

کار را اندر عداوت شمر تا جایی رساند

اسب بر نعش حسینت ابن سعد آخر دواند

آتش اندر خیمه گاه شاهدین شد شعله ور

آنی یکی را با جگر این را به دامن بین شرر

خیز دلجویی نماز حالت اهل و عیال

بر سر ایشان بکش دستی پی رفع ملال