از جای بجنب آخر و برخیز بشیرا

القاه علی وجه ابی، یات بصیرا

چه بتواند رسانیدن رسولی؟

به خون دیده روی نامه شویم

بلاهای سیاهش بر سر آرم

جفاهایی که از دوران کشیدم

درون نازکت طاقت نیارد

ولیکن عاقبت گوهر بر آورد

در آخر عقد حوا کرد بختم

ولیکن شهدش آخر نوش کردم

به خورشیدم شد آخر چشم روشن

زلال چشمه حیوان چشیدم

که دیدار عزیزت باز بینم

که چشم بد میان ما حجاب است

ز روی آرزو برقع گشاید

حال پیراهن یوسف همه پوشیده شود

بوی پیراهنش از مصر به کنعان شنود

بریدی را به چین حالی روان کرد

ملک می خواست عذر عهد ماضی

نه بی صوت عنادل می غنودی

قضای صحبت مافات می کرد

ملک با آفتاب عالم افروز

بنایش را خواص نقش مانی

نسیمش داده جان از ضعف هر دم

گشاده برگ چشم از خواب مستی

این غزل بر نرگس و گل