در هوایت آسمان چون ذره اندر وا شده

در فضای پیشگاهت جان و دل والا شده

گرد فرشت آب روی عنبر سارا شده

حلقه ات فردوسیان را عروه الوثقی شده

انس و جان گویای آمنا و صدنا شده

ور تو کانی کی بود کان معدن دریا شده

آفتاب آسمانی دردلت پیدا شده

نور ماه قبه ات یاقو او ادنی شده

لاجرم گوی فتوت در خم چوگان اوست

جهل دست و پا شکسته فتنه در زندان اوست

عالم علم است گرچه عالم علم آن اوست

آستانش لامکان روح الامین دربان اوست

گوشه ای از گوشه های گوشه ایوان اوست

ناطقه مدهوش و دل سرگشته، جان حیران اوست

آیت «یوفون بالنذر» است بر حالت گوا

گشته با جبریل همره در ره خوف و رجا

از برایت سعیکم مشکور اندر هل اتی

در یقیمون الصلوه آمد تو را از حق ندا

کرده منزل بهر اعزاز تو نص انما

مدحتت کروبیان عرش دفتر کرده اند

دست و طبعت سیم و زر را خاک بر سر کرده اند

قوتت را وصف اندر باب خیبر کرده اند

کز سواد گیسویش شب را معطر کرده اند

آفرینش را کفت فهرست دفتر کرده اند

تا ز جیب جبهه ات تقدیر سر بر کرده اند

وین منم در عالم جان ملک ایمان یافته

در سواد رحمت تو آب حیوان یافته

پس چو عیسی زینت خورشید تابان یافته

ملکتی زیباتر از ملک سلیمان یافته

با قصور عجز خود را منقب خوان یافته

رتبت حسانی و مقدار سلمان یافته

هر چه نه مداحی توست آن ریایی می کنم

با چنین طبعی نه آخر بی حیایی می کنم

از ولایت التماس رهنمایی می کنم

بر امید توشه راهی گدایی می کنم