ما را به جز از عشق تو، در خانه کسی نیست

بردار مه از سلسله تا خلق بدانند

فرزانه تر مردم اگر، زاهد و صوفی است

در خلوت دل، ساختمت، منزل و آنکس

خمار به اغیار مده، باده که خام است

سرگشته بسی اند، ولی، آنکه چو پرگار

دلگرمی پروانه ده ای شمع که در عشق

سلمان، مطلب، یار که بسیار بجستند

یاری که به کامت برساند، ز دل خود