دلی چو زلف تو سر تا به پای، جمله شکست

ز من برید و به زلفت بریده ات پیوست

زهی لطافت آن قطره ای که مهری یافت

تو در حجاب ز چشمم، چو ماهی اندر سی

همین که چشم تو صف های غمزه بر هم زد

چگونه چشم تو مست است و زلفت، آشفته

ندانم آنکه خبر هست از منت، یا نیست

بیار ساقی، از آن می، که می پرستان را

وجود خاکی سلمان، هزار باره چو خاک