هزارت دیده می بینم که می بینند هر سویی

چو کار افتاد با بختم نهفتی روی و موی از من

نمی ارزد بدان خونم که ساعد را بیازاری

من آن باشم که بر تابم عنان از دست تو حاشا!

خطا می دانم و آهو به آهو نسبت چشمت

سگان کوی تو دایم به جستجوی خون من

ازان می در قدح خندد که می را هست از ورنگی

ز سر می خواهم از بهر تو گویی بر تراشیدن

دعا گوی تو بسیارند و سلمان از همه کمتر