مکن عیب من مسکین اگر عاشق شدم جایی

چو آب آشفته می گردم به هر سو تا کجا روزی

ملامت گو بر و شرمی بدار آخر چه می خواهی

نمی داند طبیب ای دل دوای درد عاشق را

طریق عشقبازان است پیش دوست جانبازی

مرا جانی و من تا کی توانم زیست دور از تو

چرا امروز کارم را به فردا می دهی وعده

ز زلفت دل طلب کردم مرا گفتا برو سلمان