همرنگ رویش در چمن، گل یاسمن گردید می

این گل به دامن چیدنم، باشد ز شوق عارضت

در حلقه سودای او، مردی به گردی می رود

هر کس شناعت می کند، بر من که نشنیدی سخن

چون او نمی آید شبی، بر سر به پرسیدن مرا

لب بر لب من می نهد، چون نی دم من می دهد

بوسیدن جام لبش، گر نیست روزی کاشکی

سودای پنهانم قلم، کرد آشکارات چون کنم؟

سلمان خیال روی او چون نامه ای دان در درون