صوفی ز سر توبه شد با سر پیمانه

هر صورت آبادان کز باده شود ویران

سودی ندهد تو به زان می که بود ساقی

دانی که کند مستی در پایه سرمستی

در صومعه با صوفی دارم سر می خوردن

ما را کشش زلفت صد دام جوی ارزد

در هم گسلم هر دم از دست تو زنجیری

چون شمع سری دارم بر باد هوا رفته

زاهد به دعا عقبی خواهد دگری دنیا