به پیشانی و روی سخت خاک پایت آزردن

ز روی مرحمت باید، بر آن دامن بگستردن

ولی اکنون چه تدبیرست چون افتاده در گردن

که از آب حیاتت من هوس دارم دمی خوردن

که می خوردن بیاد یار باشد روح پروردن

ستادن شمع سان بر پا برت خدمت به سر بردن

ولیکن شرم می آید، مرا سر پیشت آوردن