ورنه به نسبت از تن، دورست راه تا جان

هر مورگی است کان رگ، پیوسته است با جان

می روید از زمین تن، می بارد از هوا جان

در حیرتم کز آنجا، چون می برد صبا جان؟

گر می شود میسر، سهل است گو بر آ جان

زیرا نیافت بهتر زان گوشه هیچ جا جان

دل غرقه گشت و تا لب، آمد به صد بلا جان

سلمان تنست و آنجا جای دلست یا جان