تو می روی و بر آنم که در پی تو برانم

مگو که اشک مران در پیم، بگو: من مسکین

تو رفتی و من گریان بمانده ام، عجب از من

برید ما به جز از آب دیده نیست گر از تو

ز جان خویش جدا ماندم، ای فلک مددی ده

مرا ز پای در آورد دستبرد فراقت

مرا اگر بخوانی همین بس است که باری

به مهر روی تو هر دم منورست ضمیرم

تو گفته ای که ز سلمان، فتاده ایست، چه آید؟