صبح محشر که من از خواب گران برخیزم

در مقامی که شهیدان غمت را طلبند

گرچه چون گل دگران جامه درند از عشقت

چون شوم خاک به خاکم گذری کن چو صبا

عمر با سوز تو چون شمع به پایان آرم

تو مپندار که از خاک سر کوی تو من

سرگرانم ز خمار شب دوشین ساقی

دو سه روز از سر سجاده بر آنم سلمان