آرزو دارم ز لعلش تا به لب جام مدام

چون قدح در دل نمی آید مرا الا که می

باده گر بر کف نهم، با یاد او بادم حلال

من به بویش گه به مسجد می روم گاهی به دیر

گر به دیر اندر نشان دوست یابم از حرم

ساقیا من پخته ام، بویی تمام است از میم

زاهدان خشک را در مجمع رندان چه کار؟

دیگران گر نام و ننگی را رعایت می کنند

دشمنان گفتند: کام دوست ناکامی توست