97
غزل شمارهٔ ۲۶۶
به مهر روی تو خواهم رسید، ذره مثال
نمی رسد به زمین پایم از نشاط وصال
مه دوهفته درین یک دو روز خواهم دید
که کس نبیند از آن ماه در هزاران سال
سواد زلف توام خواهد آمدن در چشم
که بوی عنبر تو می دهد نسیم شمال
به خاک پای عزیزت که تشنه است لبم
به خاک پای عزیزت چو تشنگان به زلال
چه دم زنم چو رسم با تو آن دمم باشد
مجال آنکه کنم بر تو عرض صورت حال
دلم به پیش تو می خواست جان فرستادن
ولی کبوتر جان را نبود قوت بال
کشیده ام تب هجرت، بسی و در شب هجر
نبود بر سر سلمان کسی به غیر حال