هست پیغامی مرا کو قاصدی مشکین نفس

پیش خورشید مرا کاریست وانگه غیر صبح

ای نسیم صبح بگذر بر شبستانی که گشت

با مه من گو فلان گفت: از غمت بر آسمان

من چو چشم ناتوانت خفته ام بیمار و نیست

بارها از شوق رویت جان من می رفت باز

در دو عالم یک هوس داریم و آن دیدار توست

می فرستم هدهدی هر دم به پیشت وز حسد

باز دست آموزم و سررشته ام در دست توست

نیست سلمان کم ز خاری و خسی دامن مکش