شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۸۹
سلمان ساوجی
سلمان ساوجی( غزلیات )
87

غزل شمارهٔ ۱۸۹

حاشا که تا سلمان بود، ترک می و ساغر کند
ور نیز گوید: می کنم، هرگز کسی باور کند
شیخش هوس دارد که او، کمتر کند می خوارگی
شیخا تو کمتر کن هوس کو این هوس کمتر کند!
رند از پی می سر دهد، ور زآنکه نستانند سر
دستار را بر سر نهد، دستار و سر در سر کند
چندان که بندم دیده را، تا کس نیاید در نظر
ناگه خیال شاهی، از گوشه ای سر بر کند
آن کز خمار چشم او، امروز باشد سرگردان
فردا چو نرگس با قدح، مست از زمین سر برکند
من گرد مستان گشته ام، دانم که گردد همچنین
از کاسه سرهای ما، گر کوزه گر ساغر کند
کنج خرابات مغان، گنجینه اسرار دان
کو مرد صاحب راز تا، در یوزه زین در کند