تو را آنی است در خوبی که هرکس آن نمی داند

به رخسار تو می گویند: می ماند گل سوری

نمی یارد رخت دیدن که چون می بیندت چشمم

شب ماه روشن است امشب، بده پروانه تا خادم

برافشان دست تا صوفی، بپایت سر دراندازد

بدورت قبله مستان چرا باید که باشد می؟

قرار ما اگر خواهی، تو با باد سحرگاهی

امید وصلت، امروزم به فردا می دهد وعده

به گردی از سر کوی تو جانی می دهد سلمان