من کیستم؟ تا با شدم، سودای دیدار شما

چشمم که هر دم می کند، غسلی به خوناب جگر

سیم سیاه قلب اگر، هرگز نپالودی مژه

ای هر سر موی تو را، سرمایه هستی بها!

باری است سر بر دوش من، خواهد فکند این بار، من

با آنکه مویی شد تنم، از جور هجران و ستم

دل با عذار ساده ات، جمعیتی دارد، ولی