دل شکسته من تا به کی حزین باشد؟

هزار بار بگفتم که گوشه گیر ای دل

حدیث من نشنیدی به هیچ حال و کسی

مرا دلی است پریشان و چون بود مجموع؟

دلم ربودی و گر قصد دین کنی سهل است

بر آستان تو دریا دلی تواند زیست

به آروزی رخت هر گیاه که بعد از من

چو سر زخاک بر آرم هنوز چون صبحم

مرا که روی تو امروز دیده ام فردا

خیال لعل لبت بر سواد دیده من

فدای یار کن این جان نازنین سلمان