نه قاصدی که پیامی، به نزد یار برد

چو باد راهروی صبح خیز می خواهم

صبا اگر چه رسول من است بیمار است

فتاده ایم به شهری غریب و یاری نیست

من آن نیم که توانم بدان دیار شدن

تو اختیار منی از جهانیان و جهان

غلام ساقی لعل توام که چاره من

بیار ساقی از آن می که می پرستان را

می میار که درد سر و خمار آرد

هزار بار دلم هست و در میان دل نیست