بلقیس ثانی ای که صد پایه رای تو

لطفت به آستین کرم پاک می کند

خورشید مهر توست که در جان چرخ تافت

گردی است کز نشاط تو برخاست آسمان

نام کنیزکی تو بر خود نهاد گل

شاها امید بود که داعی به دولتت

اسپیم پیر کوته کاهل همی دهند

چون کلک مرکبی سیه و سست و لاغر است

از بنده مهتر است به ده سال و راستی

اسب سیه نخواهم و خواهم به دولتت

ور نیست خنگ نیک بفرمای تا مرا

ظلت ظلیل باد که گیتی به دولتت