صاحب قران مملکت ای آصفی که هست

بر رای روشنت همگی کار ملک راست

برگرد خوان همت سلطان رای توست

گر دست بر قلم بنهد بی اجازتت

سر تا به پا وجود تو چون عقل اول است

حکمت اگر به پشت فلک پا در آورد

پایم قیاس کرد یمین تو را خرد

داعی که می زند قدم صدق صاحبا

گر چند روز شد که نیامد به حضرتت

سرما به غیت است که خورشید و صبح را

امروز آفتاب به برف ار فرود رود

پیرو ضعیف دست و قدم چون رود به راه

معذور دار گر به قلم عذر خواستم

چندان بقات باد که این نیلگون افق