ای شهنشاهی که از بهر صلاح مملکت

در جهانداری نظیرت دیده گردون ندید

باغ دولت آب فتح از حد تیغت می خورد

گر سگی می گیرد از دیوانگی صحرای موش

داشتم شاها من اسبانی که می بردند سبق

خیل گردون غالبا بر سر ایشان رشک برد

این چنین راهی است دور از پیش و از اسبان مرا

باز بین کار مرا کان بار گیرم نیز ماند

من ضعیف و خسته و بار گران بر خاطرم

تا نصیر و حافظ و یاور نباشد خلق را