طالع عالم مبارک شد به میمون اختری

تاج شاهی سرفرازی می کند امروز از آنک

اول ماه جمادی سال ذال و میم و حا

تا حساب طالعش بیند در اصطرلاب ماه

قاضی صدر ششم، در عین طالع می نوشت

بهر قربان شحنه پنجم که ترک انجم است

خسرو کشور گشای قلعه چارم ز زر

زهره زان شادی صاحب طالع است آمد به رقص

از پی تحریر حکم طالعش تیر دبیر

تا سپند شب بسوزاند به دفع چشم زخم

با دلی پر مهر می گردید چرخ گوژ پشت

عنبر شب تا کند او را به لالایی قبول

از قدوم فرخ او آتش اعدا بمرد

دفع یاجوج بلا و فتنه را آمد پدید

شاه غازی ظل یزدان شیخ حسن نویان که هست

آنکه نامش می زداید چهره هر سکه ای

موکب اقبال او را صبح صادق سنجقی

بر تیغش گرفتند بر کوه خارا کوه را

در چنان روزی که گفتی گردگردون گرد کرد

ز آتش پولاد رمح و تابش دم هر نفس

هر سواری بود گاه حمله بردن در نبرد

هر درفشی اژدهایی هر کمندی افیعی

چون بر اطراف می یاقوت گون سیمین سحاب

قلب دشمن کز صلابت با شکوه کوه بود

از سلیمان خاتمی بس و از شیاطین عالمی

بر سر رمحش چو چشم دشمنان دیدی خرد

هم بمیرند آخر آن اشرار کز شمشیر میر

ابتدای این سعادت هیچ دانی از چه بود

سایه حق شاه دلشاد آنک آمد حضرتش

بی هوای او نپوید هیچ دم در سینه ای

در سرابستان قدرش شکل انجم بر فلک

سالها شد تا نمی یارد زدن راه عراق

در شب تاریک حرمان رهرو امید را

سرو را قرب سه سال است این زمان تا هر زمان

داشتم امید آن کز خدمت درگاه تو

صورت احوال من یکباره دیگر گون شدست

قرض خواهانم یکایک بستدند از من به وجه

نیست روی آنکه راه خانه گیرم زین بساط

نا امید از لطف یزدان نیستم با این همه

تا بیان ثابت نگردد جز به قول حجتی

باد ز آفات عوارض در پناه لطف حق

تا ابد باشد در ظل شما شه زادگان