این گلستان است ؟ یا صحن ارم ؟ یا بوستان ؟

آسمان است این ولیکن آسمانی بر قرار

ای فلک را روزو شب بر سایه یقصرت مسیر

چون (سمازات البروجی ) چون ارم ( ذات العماد )

بحر مسرور است آبت با زلال سلسبیل

بر بسات حضرتت آیات رحمت را نزول

با فروغ شمسه ات بر گشته ماه وآفتاب

سبززارت را شمر های زبر جد بر کنار

با نهال جویبارت شاخ طوبی بی اصول

هر درختی از بلندی ، راست گویی سدره است

شیر گردون بیشه گر بر مرغزارت بگذرد

باد و آب توست چون باد مسیح و آب خضر

جان آب و خاکی و با کوه تا پیوسته ای

در شب تاری ز عکس شمسه ی ایوان تو

دیده های روشنان گردت به کحلی می کشند

آسمان مزدور کار توست و هر شب می رود

با گروه کاری طاقت سقف گردون از حسد

باغلامان درت اقبال و شادی خاجه تاش

ای بسا شب کز برای کهگل بامت کشد

تا بدو باران رحمت آید از بامت فرو

بر درت کیوان هندو را زند بهرام چوب

می کشی سر بر سپهر از منزلت و این پایه ات

داور ونیا معز الدین که در احیاء عدل

آفتاب آسمان سلطنت سلطان اویس

آنکه سلطان ضمیرش را یزک چون آفتاب

در زمان او ز غیرت می زنند برچشم و رو

خانه انصاف را تیغ یمانی گوهرش

تیغ مهر از جوهر پولاد تیغش داشتیم

راست می ماند به ماری در سر او نیزه اش

داد مردی داد از شرطی که مردان کرده اند

در کنار مرحمت می پرورد لطفت بناز

مهدی آخر زمانی اول دوران توست

کان ودریا خواستند از دست طبعت زین هار

بنده را شاها بسی آزادی است از بندگیت

زاده دریای لطف توست و فیض همتت

زان گشایم لب به نقل شکر شکرت که من

گر نه عون دولتت بودی کجا بگرفتمی

التماس کرده ام زین در به قدر همتت

چون ندیدم ملک فانی را برت هیچ اعتبار

تا به زرین خشت خورشید سپیداج سحر

نقد آن دولت که از محصول زرین گلشن است

بارگاهت را چنان جایی که هر روزش ز قدر