در بزم جمشید زمان ، خام خم اندر جام جم

اسلامیان را نام ده ، وز کفر بر ما کش رقم

این پخته را آن خام را ، کاندر ازل رفت این قلم

می خورد که می بزدایدت ، ز آیینه جام زنگ غم

ور چنگ داودی شنو ، هر دم به رغم غم نغم

بر پوست رگ پیدا شده ، از لاغری سر تا قدم

عود وشکر آمیخته ، بهر دماغ وجان به هم

کا حوال عالم را چونی ، بنیاد بر باد است ودم

کامروز می گیرد ز سر دور قمر او نیز هم

بالای قافش زال وزر ، پیدا شد از عین عدم

وز بهر عید آراسته ، مه دوشش از سیمین علم

بستاند وغل بر گردنش ، بنهاد وکردش متهم

می ساخت ناهید این غزل ، خوش بر نوای زیر وبم

پیش جمال روی تو ، بست از خجالت ، صبح دم

ماه تو افزاید مرا ، مهری دگر هر صبحدم

وز دور الحمدی بخوان ، بر روی همچون صبح دم

در دامن گردون کنی ، از دیده ام هر صبحدم

هر بامدادم گو ییا ، مهر آتش است وصبحدم

طوفان اگر گیرد جهان ، در خود نخواهی دادنم

قد من از هجران تو ، پیوسته چون ابروت خم

آن را که در سر باشد این ، از سر بر آید لاجرم

دارنده ی دین عرب ، فر مانده ی ملک عجم

حیدر دل احمد سنن ، عیسی دم یوسف شیم

دایم به خاک وپای او ، روح ملایک را قسم

از کوه برلفظ صدا ، پاسخ نیاید جز نعم

از بیم چون کان یمن پیدا کند خون شکم

آری زمغز حکمتش ، پر شد عطارد را قلم

وز هیبتت شیر فلک ، لرزان تر از شیر علم

بر آسمان افروخته ، رای تو رایات همم

وز پهلوی آهو خرد ، خون جگر شیرا جم

دشت تو درگاه سخا بحریست سر تا سر کرم

گر نیستی نامت نشان بر چهره ی او چون درم ؟

وز دولتت هر بیت من ، با حرمت ((بیت الحرام ))

باشد به پیش همگنان ، گوهر گران یاقوت کم

عدل تو شحم گرگ را ، مالید در لحم غنم

حالم به یمن همتت ، گردد چو نظمم منتظم

با دوستان ودشمنان ، پیوسته فتح وکسر وضم