ساقیا دریای می در کشتی ساغر بیار !

زین محیط غم که بروی نیست کشتی را گذار

زینهار از دجله خندق ساز واز کشتی حصار !

روز روشن می نماید در دل شبهای تار

لیک چوب خشک او می آورد پیوسته بار

نیست هیچ از رفتن او باد را بر دل غبار

نیست در گیتیجز این آب وهوایش سازگار

باشد اندر اندرونش آب صافی ناگوار

خود همین باشد به غایت عالم حسن جوار

ایمن از موج حواد ث بگذارند روزگار