چمن از بلبل و گل، برگ و نوایی دارد

مجلس عیش بیارای که رضوان بهشت

بر سراپرده گل پرده سرا شد بلبل

ورق صورت نقاش فروشو که کنون

چون گل عارض گلبوی من از سنبل تو

چنگ در دامن گلزار زدن چون سنبل

گل تنگ مایه و کم عمر فتادست و چنار

سرو در دامن جو پای کشیدست دراز

هرچه در دایره مرکز خاک است کنون

خاک زنگار برآورد و خوشازنگاری!

ابر نوروز همه روزه چو من می نالد

سرو در خدمت شاه است، چو سلمان همه روز

راستی نیک شبیه است به خلق خوش شاه

آنکه خورشد فلک برفلک همت او

وانکه با نسبت آوازه او در عالم

می کند دعوی شاهی و گواهش عدل است

ای کریمی که همه وقت ز خوان کرمت

صبح را تربیت رای تو پرورد به مهر

گوهر از حلقه به گوشان غلامان تو شد

پیش دست تو عرق می کند از شرم سحاب

چون محیط کرمت موج زند دریا را

پیش قدر تو فلک چیست؟ که قدرت چو فلک

بر هر آن بوم که شهباز تو روزی بگذشت

زیرزین اشهب تازی تو را دید جهان

چرخ بر پای تو سر می نهد و گر ننهد

در بنان تو چو ثعبان سنان یافت زمان

خرگه جای تو بالای سماوات زدند

کس نگشتی به قضا راضی اگر دانستی

گرد میمون سمند تو غباری عجب است

یزک صبح شبانگاه به مشرق برسد

بجز از خنجر کلک تو ندارد امروز

تا جهان را متواتر شب و روزی باشد

باد فرخ شب و روز تو که ایام دوام