زاهد هوای عالم بالا نمی کند

آسوده است زاهد خشک از فشار عشق

در رستخیز رو به قفا حشر می شود

نتوان به کوه غم دل ما را شکست داد

اینجا اگر به دانه نبندی دهان مور

بیهوده دست بر دل ما می نهد طبیب

درد سخن همان به سخن می شود علاج

مریم به رشته ای که بتابد ز مهر خویش

در سایه حمایت عشق است جان ما

جز ناخن شکسته و آه جگرخراش

صائب غبار سینه مشکل پسند ماست