به قول هوشمندان گوش داری

بپیوست از زمین بر آسمان گرد

چو پیلش سر نمی گردید در دوش

ز درمانش به عجز اقرار کردند

مفاصل نرم کرد از هر دو سویش

به بوی آنکه تمکینش کند شاه

به بی شکری بگردانید ازو روی

برون از بارگه می رفت و می گفت

سر از من عاقبت بدبخت برتافت

دگر واجب کند در چاهش انداخت

که امشب در شبستانش کنی دود

که حکمت نیست بی حرمت نشستن

نه روی از چپ همی گشتش نه از راست

کجا بینی دگر برق جهان را؟

که بد کردم که نیکویی نکردم

که بیماری توان بودن دگر بار

چو میوه سیر خوردی شاخ مشکن

که دون همت کند منت فراموش

چراغ از بهر تاریکی نگه دار

چو سیر آمد نگردد گرد مادر

که بد فرجامی آرد نا سپاسی

هر آنکو حق نداند آدمی نیست

تو خوی خوب خویش از دست مگذار

نگویی ترک خیر و نیکنامی

دری پیش من آوردند سفتم

حدیث دیگری بر خود نبستم

دریغ آمد مرا مهمل فرو ماند

خردمند آفرین بر وی بخواند

جوانمرد و جوان طبع و جهانگیر

مبارک باد سال و ماه روزت

وگرنه سر نهادندی به پایت

که ایزد در بیابانت دهد باز

که نیک اندیش و بدکردار بودند

تو نیکوکار باش و بد میندیش

به هفت اقلیم عالم باز گویند

حریص پند دولتمند باشد

دعای نیک خواهانت قرین باد

تو را و هر که گوید همچنین باد