164
غزل ۶
ای یار ناگزیر که دل در هوای تست
جان نیز اگر قبول کنی هم برای تست
غوغای عارفان و تمنای عاشقان
حرص بهشت نیست که شوق لقای تست
گر تاج می دهی غرض ما قبول تو
ور تیغ می زنی طلب ما رضای تست
گر بنده می نوازی و گر بنده می کشی
زجر و نواخت هرچه کنی رای رای تست
گر در کمند کافر و گر در دهان شیر
شادی به روزگار کسی کاشنای تست
هر جا که روی زنده دلی بر زمین تو
هر جا که دست غمزده ای بر دعای تست
تنها نه من به قید تو درمانده ام اسیر
کز هر طرف شکسته دلی مبتلای تست
قومی هوای نعمت دنیا همی پزند
قومی هوای عقی و، ما را هوای تست
قوت روان شیفتگان التفات تو
آرام جان زنده دلان مرحبای تست
گر ما مقصریم تو بسیار رحمتی
عذری که می رود به امید وفای تست
شاید که در حساب نیاید گناه ما
آنجا که فضل و رحمت بی منتهای تست
کس را بقای دایم و عهد مقیم نیست
جاوید پادشاهی و دایم بقای تست
هر جا که پادشاهی و صدر ی و سروری
موقوف آستان در کبریای تست
سعدی ثنای تو نتواند به شرح گفت
خاموشی از ثنای تو حد ثنای تست