ای به باد هوس درافتاده

یکقدم بر خلاف نفس بنه

راه گم کرده از طریق صلاح

خود به یک بار از تو بستاند

رنج بردار دیو نفس مباش

دیدی این روزگار سفله نواز

چون تو آسوده ای چه می دانی

ملک آزادیت چو ممکن نیست

لاف مردی زنی و زن باشی

هر زمان چون پیاله چند زنی

بس که با خویشتن بگویی راز