142
غزل ۴۳
در میان صومعه سالوس پر دعوی منم
خرقه پوش جو فروش خالی از معنی منم
بت پرست صورتی در خانهٔ مکر و حیل
با منات و با سواع و لات و با عزی منم
می زنم لاف از رجولیت ز بیشرمی ولیک
نفس خود را کرده فاجر چون زن چنگی منم
زیر این دلق کهن فرعون وقتم بیریا
می کنم دعوی که بر طور غمش موسی منم
رفتم اندر میکده دیدم مقیمانش ولیک
بت پرست اندر میان قوم استثنی منم
سعدیا از درد صافی همچو من شو همچو من
زانکه با می مستحب حضرت مولی منم