باز عالی همتم، زاغ آشیانی گو مباش

سگ نیم بر خوانچهٔ رزق استخوانی گو مباش

ور جهان بر من سرآید نیم جانی گو مباش

گرد هر در می نگردم استخوانی گو مباش

چون زبان اندر کشیدم ترجمانی گو مباش

چون من اندر آتش افتادم جهانی گو مباش

نی چو سوزن تنگ چشمم ریسمانی گو مباش

سر بنه بر بام دولت نردبانی گو مباش

ور بهشت اندر نیابم بوستانی گو مباش

من کیم در باغ سلطان، پاسبانی، گو مباش

گرد خاک آلوده ای بر آستانی گو مباش