صبحدمی که برکنم، دیده به روشناییت

سر به سریر سلطنت، بنده فرو نیاورد

پرده اگر برافکنی، وه که چه فتنه ها رود

گوشهٔ چشم مرحمت بر صف عاشقان فکن

خلق جزای بد عمل، بر در کبریای تو

سر ننهند بندگان، بر خط پادشاه اگر

وقتی اگر برانیم، بندهٔ دوزخم بکن

راه تو نیست سعدیا، کمزنی و مجردی