هر شبانگاه در سرش هوسیست

کانچنان را حریف چون تو بسیست

تا تو را مکنتی و دسترسیست

گر مرا مونسی و همنفسیست

کاین جهان بی تو بر دلم قفسیست

هر کجا طعمه ای بود مگسیست

راست گویی میان تهی جرسیست

نزد این عیب آن کند که خسیست

التفاتش مکن که هیچ کسیست