شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۱۵۳
سعدی
سعدی( قطعات )
116

شمارهٔ ۱۵۳

دوش مرغی به صبح می نالید
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
یکی از دوستان مخلص را
مگر آواز من رسید به گوش
گفت باور نداشتم که تو را
بانگ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح خوان و من خاموش