ای دل به کام خویش جهان را تو دیده گیر

بستان و باغ ساخته و اندران بسی

هر گنچ و هر خزانه که شاهان نهاده اند

با دوستان مشفق و یاران مهربان

هر بنده ای که هست به بلغار و هند و روم

هر ماهرو که هست در ایام روزگار

هر نعمتی که هست به عالم تو خورده دان

چون پادشاه عدل ابر تخت سلطنت

آواز رود و بربط و نای و سرود و چنگ

چندین هزار اطلس و زربفت قیمتی

در آرزوی آب حیاتی تو هر زمان

تو هم چو عنکبوتی و حال جهان مگس

گیرم تو را که مال ز قارون فزون شود

روز پسین چه سود به جز آه و حسرتت

سعدی تو نیز ازین قفس تنگنای دهر