که با پاکیزه رویی در گرو بود

به گردابی درافتادند با هم

مبادا کاندر آن حالت بمیرد

مرا بگذار و دست یار من گیر

شنیدندش که جان می داد و می گفت

که در سختی کند یاری فراموش

ز کار افتاده بشنو تا بدانی

چنان داند که در بغداد تازی

دگر چشم از همه عالم فرو بند

حدیث عشق از این دفتر نبشتی