یکی از حکما پسر را نهی همی کرد از بسیار خوردن که سیری مردم را رنجور کند.

گفت: ای پدر! گرسنگی خلق را بکشد، نشنیده ای که ظریفان گفته اند به سیری مردن به که گرسنگی بردن.

گفت: اندازه نگهدار، کُلوا وَ اشرَبوا وَ لا تُسْرِفوا.

رنجوری را گفتند: دلت چه می خواهد؟

گفت: آن که دلم چیزی نخواهد.