خستهٔ تیغ فراقم سخت مشتاقم به غایت

بگذری در کوی یارم تا کنی حال دلم را

یک حکایت سر گذشتم پیش آن جان بازگویی

ای صبا آرام جانی چون رسی آنجا که دانی

آن بت چین و خطا را آن نگار بی وفا را

شحنهٔ هجر تو هر دم می برد صبرم به یغما

جانستانی دلربایی پس ز من جویی جدایی

آن شکایتها که دارم از تو هم پیش تو گویم

در هوای زلف بستت در فریب چشم مستت

هرکسی را دلربایی همچو ذره در هوایی