تا به دست آورم آن دلبر پردستان را

تابه خون دل من رنگ کند دستان را

که وصالش ندهد دست تهیدستان را

ندهم تا به قیامت دگر از دست آن را

طوطی طبع من آن بلبل پردستان را

دست بر سرو بلندش نرسد پستان را؟

آنکه در عربده می آورد او مستان را

زانکه چون عارض او نیست گلی بستان را

به تماشا نرود هیچ نگارستان را

گر غم فرقت او نیست کند هستان را