بخت جوان دارد آن که با تو قرینست

دیگر از آن جانبم نماز نباشد

آینه ای پیش آفتاب نهادست

گر همه عالم ز لوح فکر بشویند

گوشه گرفتم ز خلق و فایده ای نیست

تا نه تصور کنی که بی تو صبوریم

حسن تو هر جا که طبل عشق فروکوفت

سیم و زرم گو مباش و دنیی و اسباب

عاشق صادق به زخم دوست نمیرد

سعدی از این پس که راه پیش تو دانست