یارا بهشت صحبت یاران همدمست

هر دم که در حضور عزیزی برآوری

نه هر که چشم و گوش و دهان دارد آدمیست

آنست آدمی که در او حسن سیرتی

هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده ام

آنان که در بهار به صحرا نمی روند

وان سنگ دل که دیده بدوزد ز روی خوب

آرام نیست در همه عالم به اتفاق

گر خون تازه می رود از ریش اهل دل

دنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریف

ممسک برای مال همه ساله تنگ دل