هر که ما را این نصیحت می کند بی حاصلست

بامدادان روی او دیدن صباح مقبلست

چون ملک محبوس در زندان چاه بابلست

باز می گویم که هر دعوی که کردم باطلست

چون ز دست دوست می گیری شفای عاجلست

دوستان معذور داریدم که پایم در گلست

ترک جان نتوان گرفتن تا تو گویی عاقلست

او همین صورت همی بیند ز معنی غافلست

چارپایان بار بر پشتند و ما را بر دلست

همچنانش در میان جان شیرین منزلست

لیک چون پیوند شد خو باز کردن مشکلست