عشقبازی دگر و نفس پرستی دگر است

یا سپیدی ز سیاهی بشناسد بصر است

گو به نزدیک مرو کآفت پروانه پر است

خبر از دوست ندارد که ز خود با خبر است

آدمی خوی شود ور نه همان جانور است

بده ای دوست که مستسقی از آن تشنه تر است

هرچ از آن تلخترم گر تو بگویی شکر است

خصم آنم که میان من و تیغت سپر است

بند پایی که به دست تو بود تاج سر است

ترک لؤلؤ نتوان گفت که دریا خطر است