دل دیوانگیم هست و سر ناباکی

سر به خمخانه تشنیع فرو خواهم برد

دست در دل کن و هر پرده پندار که هست

تا به نخجیر دل سوختگان کردی میل

انت ریان و کم حولک قلب صاد

یا رب آن آب حیات است بدان شیرینی

جامه ای پهن تر از کارگه امکانی

در شکنج سر زلف تو دریغا دل من

آه من باد به گوش تو رساند هرگز

الغیاث از تو که هم دردی و هم درمانی

سعدیا آتش سودای تو را آبی بس